isang dipang langit

ISANG DIPANG LANGIT
Amado V. Hernandez

 

 

Akoy ipiniit ng linsil na langi        

                hangad palibhasang diwa koy pilitin,

katawang marupo, aniya’y pagsuko,

                damdami’y supil na;t maihiin ay supil

 

Ikinulong ako sa kutang malupit;

                bato bakal punlo, balasik ng bantay:

lubos na tiwalag sa buong daigdig

                at inaring kahit buhay man ay patay

 

Sa munting dungawan, tanging abot-malas

                ay sandipang langit na puno ng luha ,

maramot na birang ng pusong may sugat

                watawat ng aking pagkapariwara.

 

Sintalim ng kidlat ang mata ng tanod,

                sa pintong may susi’y walang makalapit

sigaw ng bilanggo sa katabing muog,

                anaki’y atungal ng hayop sa yungib.

 

Ang maghapo’y tila isang tanikala

                na kalakaladkad ng paanang madugo,

ang buong magdamag ay kulambong luksa

                ng kabaong waring lungga ng bilanggo.

 

Kung minsa’y magdaan ang payak na yabag,

                kawil ng kadena ang kumakalanding;

sa maputlang araw saglit ibibilad,

                sanlibong aninong inilwa ng dilim.

 

Kung minsan, ang gabi’y biglang magulantang

                sa hudyat--may takas!--at asod ng punlo;

kung minsa’y tumangis ang limang batingaw,

                sa bitayang muog, may naghihingalo

 

At ito ang tanging daigdig ko ngayon--

                bilangguang mandi’y libingan ng buhay;

sampu, dalawampu, at lahat ng taon

                ng buong buhay ko’y dito mapipigtal. 

 

Nguni’t yaring diwa’y walang takot-hirap

                at batitis pa rin itong aking puso:

piita’y bahagi ng pakikilamas,

                mapiit ay tanda ng hindi pagsuko.

 

Ang tao’t Bathala ay di natutulog 

                at di habang araw ang api ay api,

tanang paniniil ay may pagtutuos,

                habang may Bastilya’y may bayang gaganti.

 

At bukas, diyan din, aking matatanaw

                sa sandipang langit na wala nang luha,

sisikat ang gintong araw ng tagumpay . . .

                layang sasalubong ako sa paglaya!

 

Bartolina ng Muntinlupa 

Abril 22, 1952

 Bulatlat.com